Co z tą naszą innością?

Drogie robaczki,

Dziś chciałam nawiązać do słów dość często (przynajmniej przez mnie) słyszanych w liceum, a mianowicie ,,Jestem inny/inna"
Okej, brzmi to dość niejednoznacznie, szczególnie w erze gender i tęcz na ulicach, ale nie, nie o to chodzi.


Wielokrotnie spotkałam na swojej licealnej drodze osoby, które zwracały się do mnie właśnie mówiąc te znamienne słowa. Przyznaję, na początku nie traktowałam tego poważnie, okej, no w porządku, każdy jest inny, nie martw się, będzie lepiej. Tyle.
Wiem, niezbyt dobre podejście 😡
 Ale, ale! Postanowiłam choć trochę naprawić mój błąd, dzieląc się zwami, robaczki, moimi przemyśleniami...już bardziej przemyślanymi 😉

We wcześniejszym poście wspomniałam, że liceum to szkoła przetrwania, rzeczywiście tak jest, wielu młodych ludzi zostaje po prostu zmiażdżonych przez tę szkołę, a 95% czuje się gorszym, bądź innym w liceum. Ale zaraz, zaraz...wszyscy i każdy z osobna bierze udział w paradzie dziwadeł, każdego dnia, licealiści (i nie tylko) prześcigają się w dziwnych strojach, kolorach włosów, chcą (a przynajmniej większość) być zauważeni, a jednocześnie mówią, że są inni. Ludzie, reszto mojego cudownego gatunku, jesteśmy różni. Tak było, jest i będzie, to się nie zmieni (gwarantuję, że eugenicy nie przejmą władzy nad światem). Roabaczki-licelaiści, Robaczki-przyszlilicealiści, nie myślcie ani nie mówicie o sobie w ten sposób, bo jaki to ma sens? Ja jestem taka, ty jesteś taki i to jest właśnie piękne na tym świecie!

Reasumując moje wywnętrzanie się chciałabym was prosić, żebyście moi drodzy nie dali się nigdy ♥
To tylko szkoła, spokojnie, mój blog jest jej poświęcony, ale to tylko kilka procent waszego życia!
Oczywiście, jest bardzo ważna, ale zamiarem szkoły nie jest pogarszanie samooceny uczniów..no a przynajmniej nie jest to zamiar oczywisty 😉😜